Achter een berm langs de drukke D916 in Sainte-Marie-Cappel staat een klein monumentje. Une stèle, zeggen ze hier. Het is een plaats waar niemand stopt, dat zou levensgevaarlijk zijn. Een blinkend zwart stuk graniet, "Ride for Antoine", een foto van een coureur, en "Antoine Demoitié 28-03-2016"
Hier viel Antoine Demoitié tijdens Gent-Wevelgem. Eric Lemille, zijn vrouw Ewa Szypulewska en zijn zoon Philippe, een leeftijdsgenoot van Antoine, wonen aan de overkant van de steenweg. Zij zagen het ongeval voor hun ogen gebeuren. Ze kenden Antoine niet, maar waren zo onder de indruk dat ze sindsdien elke dag de strijd aangaan tegen het onkruid dat 'la stèle d'Antoine' probeert te overwoekeren.
--------
--------
Zes keer de Kemmelberg
26 april 1992. Op de rand van een bed in vakantiedomein Kosmos, boven op de Rodeberg, zit jonge belofte Tom Steels met de handen in het haar. Verkleumd, vertwijfeld, wenend. "Dat klimmen, ik ga dat nooit kunnen." Zijn kamergenoot Hans De Clercq montert Steels op. Hij voelt de kou niet, heeft geen reden tot twijfelen, want hij heeft net de koninginnerit van de Ronde van West-Vlaanderen voor Amateurs gewonnen, een ijzige tocht van 120 kilometer met onderweg zes, ja zes, keer de Kemmelberg. Maar één man kon hem die dag volgen, de Nederlandse geletruidrager Casper Van der Meer. 28 jaar later beklimt Ward Bogaert met De Clercq en Van der Meer nog één keer de Kemmelberg.
--------
--------
Een akker in Camphin-en-Pévéle
Dertien was vliegende Ward Bogaert toen zijn vader hem voor het eerst meenam naar een haakse bocht middenin een akker in Camphin-en-Pévéle, een dorpje dat 1 dag per jaar, tijdens Parijs-Roubaix, mee het centrum van de wielerwereld is. Net voor vijfsterrenstrook Carrefour de l'Arbre, twintig kilometer voor de glorie van de piste. Ward was er klaar voor, vond vader Bogaert.
Ward heeft nu zelf dunner haar, een beginnend bierbuikje en kinderen die er klaar voor zijn. En op zijn eenenveertigste staat hij er nog steeds. Elk jaar opnieuw in diezelfde bocht, middenin diezelfde akker, telkens op de hoogdag van Parijs-Roubaix. Maar waarom eigenlijk? Ward stelt verbaasd vast dat hij het niet meer weet. Een mijmerende Radio Bahamontes vanuit Wards kot.
--------
--------
Le roi du Mont Ventoux
Roland Hurtecant uit Brugge fietste de Ventoux op zoals wij naar de bakker om de hoek fietsten. 216 keer deed hij het, de laatste keer toen hij al diep in de ’70 was. Veertig zomers na elkaar met tientallen avonturiers in zijn zog vanuit Brugge. Maar hij deed meer: hij fietste naar Dakar, Vladivostok, Niger en IJsland en leefde een leven vol avonturen. En sinds 2019 rust hij, waar dacht je, op de Ventoux. Zoon Christof blikt met enkele kompanen terug op het leven van zijn heldhaftige vader. En op de klassieker Brugge – Mont Ventoux.
--------
--------
De wetenschap achter de lange vlucht? Het kan niet!
Wetenschappers zwaaien niet snel met superlatieven als bovenaards en buitengewoon. Laat staan Merckxiaans. Maar toen professor aerodynamica Bert Blocken (Heriot-Watt University Edinburgh) een wetenschappelijk artikel wou schrijven over ontsnappingskoningen, kon hij als wielerfan toch even niet anders dan uit zijn rol vallen. Hij gaf het stuk de titel 'Een wetenschappelijke ode aan de ontsnappingskoning'.
Netherlands