In de jaren dertig was het Olympiaplein een scheidslijn tussen de armere Stadionbuurt en de sjieke Appollobuurt. Lies Egas groeide op in de laatste. Ze hoefde niet mee te helpen met het huishouden en had alle tijd om te lezen, de buren te bezoeken die een klein theatertje in huis hadden, of naar hockeyles te gaan in het Amsterdamse Bos. Tijdens de Tweede Wereldoorlog viel er een schaduw over haar zorgeloze bestaan. Om de hoek in de Euterpesstraat (nu Gerrit van der Veenstraat) had de Gestapo een hoofdkantoor opgezet. Lies maakte een bombardement mee, en zag hoe de sportvelden op het Olympiaplein werden gebruikt om Joden bijeen te drijven en weg te voeren. Hetzelfde Olympiaplein als waar ze normaal zo graag kwam om ’s nachts stiekem te schaatsen op de natgespoten sintelbanen in de winter. Haar broer Wouter bracht de verzetskrant rond. Als er Duitsers kwamen verstopte hij zich in een boom. Lies was een nakomertje. ‘Ik ben vroeger altijd de jongste geweest maar nu ben ik eeuwig de oudste,’ zegt Lies, die als laatste overgebleven is van haar familie. Hoewel, ze heeft een prachtige dochter met wie ze veel contact heeft.Bij Ons in Amsterdam is een productie van Marnix van Wijk & Rose Heliczer. Heb je een vraag, tip of opmerking? Mail ons (
[email protected]) of stuur een berichtje via Instagram (@bijonsinamsterdam).Deze aflevering werd mede mogelijk gemaakt door Stichting Amsterdam 750, het Amsterdams Fonds voor de Kunst en stadsdeel Amsterdam-West.© Rose & Marnix 2025
Netherlands