Peggy en Maartje blikken terug op wat de podcast teweeg heeft gebracht in Nederland en Suriname. Ze reageren op lof en kritiek, op de berichten van een andere nazaat van Tout Lui Faut en van andere plantage-eigenaren. Ze brengen hun families opnieuw bij elkaar, en ze smeden toekomstplannen. vpro.nl/deplantage

Na hun Surinaamse reis valt de Nederlandse realiteit Peggy en Maartje rauw op het dak. Ruim anderhalve eeuw na de afschaffing van de slavernij is anti-zwart racisme nog steeds niet uit de samenleving verdwenen. Het maakt dat Peggy zich hier steeds minder thuis voelt. Terwijl zij wacht op de uitslagen van haar DNA-test, worstelt Maartje met de verantwoordelijkheid voor het koloniale verleden. Moeten er excuses komen? Herstelbetalingen? Van wie dan, en voor wie? De twee brengen hun families samen in Museum van Loon om over hun gedeelde geschiedenis te praten.

Maartje’s moeder komt aan in Suriname en begrijpt weinig van het verdriet over het slavernijverleden. Toch gaat ze met Maartje, Peggy en haar tante en oudoom mee naar Tout Lui Faut. Op een vroege, warme woensdagmorgen gaan ze op pad: drie generaties nazaten van tot slaafgemaakten en twee generaties nazaten van een slaveneigenaar. Wat zou er over zijn van de plantage? Voor bronnen, leestips en napraten met de makers: vpro.nl/deplantage7

Peggy en Maartje reizen af naar Suriname om oudere leden van de familie Bouva te spreken. Wat hebben zij van hun ouders en grootouders meegekregen over de slavernij? Hoe minder informatie er is overgeleverd, lijkt het, des te groter de pijn en het verdriet. Ze vinden brieven van een Zwitserse toezichthouder, die in de jaren ‘20 en ‘30 van de 19e eeuw schreef over het leven op Tout Lui Faut. Toen leefde Peggy’s voormoeder Philida Willemijntje daar. De gruwelijke werkelijkheid van het leven in slavernij komt steeds dichterbij. En wat was de rol van plantagedirecteur Bouffaré, waaraan de naam Bouva lijkt ontleend? Voor bronnen, leestips en napraten met de makers: vpro.nl/deplantage6

Hoe gaan we om met wat niet staat geschreven? Is iets pas waar als het zwart op wit staat op papier? En in hoeverre kunnen we de geschiedenis herschrijven? Maartje en Peggy stuiten steeds op hetzelfde probleem: over de plantage-eigenaren zijn veel geschreven bronnen, over de tot slaafgemaakten bijna niets. Hun naam en identiteit werd ze afgenomen bij de verscheping vanuit Afrika. Een bezoek aan het Nationaal Archief in Den Haag maakt duidelijk: het archief werkt als een spiegel. Wie op zoek is naar zijn voorouders, ziet vooral zichzelf. Voor bronnen, leestips en napraten met de makers: vpro.nl/deplantage5