Nieuwe Filmmuziek Op 4

The Outrun (VK 2024) is een drama van regisseur Nora Fingscheidt, met o.a. Saoirse Ronan, Stephen Dillane, Saskia Reeves en Naomi Wirthner. Fraaie verfilming van het gelijknamige boek van de op de afgelegen Schotse Orkney-eilanden geboren Amy Liptrot, die in The Outrun beschreef hoe ze na jaren van wild feesten in Londen een alcoholist was geworden. Als laatste redding keerde ze terug naar de rust van haar geboortegrond om daar, ver weg van de drukte van Londen te werken aan herstel. Ronan is fantastisch als de gebroken Amy (in de film heet ze Rona), die wanhopig probeert zichzelf weer in elkaar te zetten. Het verhaal wordt niet chronologisch verteld, maar in schijnbaar losse fragmenten die heen en weer springen door de tijd en tussen Londen en de Orkney-eilanden. De muziek bij The Outrun is van John Gürtler, Jan Miserre, een duo dat elektronische elementen en orkestklanken mixt. En net zoals de film gefragmenteerd het verhaal blootlegt achter de hoofdpersoon, springen we ook in de muziek heen en weer tussen de beukende club-dance-muziek en de aanzwellende soundscapes die de klanken van de golven op de kliffenkusten van de Schotse eilanden, oproepen. Twee bijzondere instrumenten die voor de score gebruikt zijn zijn de Ondes Martenot, een vroeg elektronisch instrument uit de jaren ’20 van de 20e eeuw; en de Cristal Baschet, een instrument van glas en metaal, ontwikkeld in de jaren ’50, verwant aan de glasharmonica. De ijle klanken van dat instrument klinken bijvoorbeeld als de hoofdpersoon een glas wijn ziet en onweerstaanbaar in de verleiding komt er een slok van te nemen. Voor de scenes waarin de natuur van de Orkney-eilanden het beeld beheerst, wordt de muziek gekenmerkt door de klanken van strijkers, houtblazers, en fluiten.

Muziek bij de film The Substance, een horrorfilm uit 2024 van Coralie Fargeat. Volgens Cinema.nl een heerlijke mix van body horror, satire en feministisch traktaat, over TV-persoonlijkheid-op-haar-retour Elizabeth Sparkle (een geweldige rol van Demi Moore), en zij kan dankzij vreemd, verder niet uitgelegd middeltje veranderen in een jongere, veel strakkere versie van zichzelf. Die jongere versie van Elizabeth heet Sue (gespeeld door Margaret Qualley) en ze is een instant succes. Probleem is wel dat Sue niet meer terug wil naar Elizabeth, wat grote gevolgen heeft voor de lichamen van beiden. Alles bij elkaar een slimme satire op ouder worden, schoonheidsidealen en de male gaze. De muziek is van de Britse DJ en producer Raffertie (artiestennaam van Benjamin Stefanski), die toen hij afstudeerde aan het Conservatorium van Birmingham in compositie, al naam had gemaakt in de elektronische muziekscene - hij trad toen al op op festivals door heel Europa. De veelheid van stijlen binnen de elektronische muziek waarmee hij in de loop der jaren experimenteerde hoor je ook weer terug in de score voor deze film. Muziek die beurtelings klinkt als stampende dance en verstilde, maar soms ook griezelige kamermuziek (maar dan wel elektronisch, niet met een keurig strijkje). Behalve voor film heeft Raffertie ook voor een hele reeks tv-series de muziek geschreven.

The Wild Robot is een Amerikaanse aimatiefilm van Chris Sanders over een geavanceerde robot, die op een onbewoond eiland aanspoelt. Bij gebrek aan mensen om te dienen, leert de machine geleidelijk samen te leven met een bonte groep wilde dieren. Doet onvermijdelijk denken aan soortgelijke producties als The Iron Giant en Wall-E, maar regisseur/scenarist Sanders weet er toch iets origineels van te maken: een schattige, prachtig vormgegeven familiefilm met geslaagde humor en een warme, wijze moraal. Muziek van de Amerikaanse componist, pianist en documentaire-maker Kris Bowers (1989). Dit is de eerste keer is dat hij voor een animatiefilm de muziek schrijft. Bowers begon met componeren kort nadat zijn dochtertje was geboren, en werkte er vervolgens twee jaar aan - met in het achterhoofd het gevoel van ‘familie’, immers ook een belangrijk thema in de film. Bowers wilde opzettelijk geen instrumenten gebruiken die specifiek zijn voor een bepaalde cultuur; de ‘klank’ van het eiland wordt vertegenwoordigd door The Sandbox Percussion, een slagwerkkwartet dat onder meer glazen flessen, theekopjes, houten planken en koebellen bespeelt. Om de emotie die in het verhaal zit muzikaal te vertalen, reflecteerde Bowers intens op de relatie met zijn jonge dochtertje en zijn gezin. Herkenbaar voor misschien wel iedereen, en passend bij een geslaagde familiefilm.

Muziek bij de film Fremont, een drama uit 2023, gemaakt door Babak Jalali. Over een Afghaanse vluchteling Donya, eenzaam voelt in het Amerikaanse Fremont, en op zoek naar geluk. Ze probeert via haar baan in een gelukskoekjes-fabriek een oproep voor liefde de wereld in te sturen. Een ingetogen en subtiel verteld karakterdrama, en een meditatieve film - met zeker ook humoristische momenten - in de regie van de Iraanse-Britse regisseur Babak Jalali. Hoofdrolspeelster Anaita Well Zada is zelf gevlucht uit Afghanistan in 2021. De muziek bij de film Fremont is van de Canadese Iraniër met Oostenrijkse roots Mahmood Schricker. Hij brengt de elementen uit zijn familie-voorgeschiedenis bij elkaar in een wonderlijke mix van de Perzische dastgah, dat is zogeheten modale muziek, plus dub en techno, en dan ook nog met een rol voor de hoorn, toch een instrument dat je eerder in een symfonie-orkest of een blazersensemble uit de Alpen zou verwachten. Mahmood Schricker studeerde etnomusicologie in York. Hij maakte inmiddels ook een paar soloplaten waarin hij een cross over tussen oost en west laat horen.