Ik hoor wat je ziet

Eddy van Wessel is een documentairefotograaf in conflictgebieden, die het leven aan de rand in alle aspecten vastlegt.Zijn werk is als een soort ruw materiaal van de ziel dat betekenis geeft aan de werkelijkheid of deze in twijfel trekt. De kijker wordt heen en weer geslingerd tussen de waanzin van de schepping en de menselijke liefde, tussen instemming en weigering.De foto's van Eddy zijn het resultaat van zijn doorzettingsvermogen, koppigheid en onverbloemde interesse in zijn medemens en zijn nieuwsgierigheid naar wat oorlog met de mens - en zijn medemens - doet. Eigenlijk zijn Van Wessels foto's een grafisch protest tegen de zinloosheid van oorlog en het streven van de mens om groter te zijn dan zijn lijden.Eddy is viervoudig winnaar van de Zilveren Camera, de belangrijkste prijs in Nederland voor fotojournalistiek.Hij verslaat nu de oorlog in Oekraïne en de wederopbouw in Irak.Owen wilde liever niet mee naar Irak, dus zocht hij Eddy thuis op tijdens de voorbereidingen voor zijn boek en tentoonstelling.

Een foto wordt traditioneel gezien als een eindproduct, maar voor Popel Coumou kan het ook een startpunt zijn.Schaduwen gevormd door lagen papier, suggesties van ruimte en ontbrekende visuele informatie zorgen dat je blijft raden. De eenvoudigste constructies - handgemaakte collages en miniaturen - worden getransformeerd tot intrigerende, droomachtige beelden die de kijker dwingen om te twijfelen aan wat ze zien. Met alleen papier en licht creëert Popel Coumou een gevoel van zweven in ruimte en tijd. Ze zet vraagtekens bij onze perceptie van ruimte in haar, op fotografie gebaseerde, kunstwerken. Ze onderzoekt hoe onze geest werkt; hoe weinig informatie we nodig hebben om de lege plekken in te vullen en onze eigen realiteit te creëren.Voor deze podcast ging Owen Schumacher bij Popel op bezoek en kon aandachtig meekijken naar het snijden van papier.

Anne Claire de Breij is een fotograaf met een unieke stijl en kenmerkend kleurgebruik. Haar strak gestileerde, grafische beelden spelen met de grenzen tussen werkelijkheid en fictie. Met speels absurdisme vervreemden ze of zetten ze de kijker op het verkeerde been. De gelaagdheid in haar zorgvuldig gecomponeerde werken trekt de aandacht en nodigt uit tot verder kijken.Owen bezocht haar voor deze aflevering in de studio en spreekt haar uitvoerig over hoe zij haar sets bouwt voor de verschillende opdrachten en alle tijd die ze eraan besteedt. Op de dag van de podcast-opname ging ze foto’s maken in opdracht van Verkade Fabriek in Den Bosch.

#4 Koos Breukel Portretfotograaf Koos Breukel heeft een mobiele studio waarmee hij rondreist langs musea en evenementen om bezoekers te portretteren. Een van de locaties waar hij zijn studio had opgebouwd was het Depot van Museum Boymans Van Beuningen in Rotterdam in de ruimte waar de Rabobank zijn kunstcollectie toonde. Owen ging een middag langs om Koos te volgen bij het portretteren van bezoekers en was verrast dat Koos hem als eerste wilde fotograferen, nog voordat er een woord was gewisseld.