Architectenweb Podcast

• Toren van Babel – Gesprek met Stephan Sliepenbeek over hoogbouw in Amstel III

  Toren van Babel is een maandelijkse serie binnen de Architectenweb Podcast. Hierin praat architect Daan Roggeveen (MORE Architecture) met ontwerpers, ontwikkelaars en andere experts die allemaal hun eigen perspectief hebben op hoogbouw. Doel is het antwoord vinden op de vraag: hoe maak je nu een echt goed hoog gebouw? De gast deze maand is stedenbouwkundige Stephan Sliepenbeek, hoofdontwerper bij gemeente Amsterdam. Onderwerp van gesprek is een nieuw hoogstedelijk gebied in Amsterdam: Amstel III. Dit kantorenpark uit de jaren tachtig wordt in hoog tempo getransformeerd tot een gemengd stuk stad, met hoogbouw als belangrijkste typologie. In de podcast spraken we al eerder over Amstel III met supervisor Don Murphy en architect Aldo Trim.Dit gesprek gaat nadrukkelijk in op het stedenbouwkundig plan van Amstel III. Stephan vertelt over het ontstaan van de plannen voor het gebied en hoe de rol van de gemeente daarin veranderde van faciliterend naar meer richtinggevend. Hij vertelt over de relatie, de werkwijze en het belang van vertrouwen tussen gemeente en marktpartijen. En hij legt uit dat er een relatief licht pakket van eisen wordt gebruikt in het sturen op kwaliteit.We hebben het ook over de programmamix en de voorzieningen: hoe verhouden de woninggroottes zich tot de rest van de stad, en hoe zit het met het aanbod in de plinten? En we bespreken hoe andere hoogstedelijke gebieden kunnen leren van de experimentele werkwijze in Amstel III. Luisteren dus!Idee & Presentatie: Daan Roggeveen (MORE Architecture)Productie & Techniek: Lieven HeeremansMuziek: Job RoggeveenReacties: [email protected] 

  --------  

  52:37

  --------

  52:37
• Toren van Babel – Gesprek met Ellen van Bueren over gebiedsontwikkeling en hoogbouw

  Toren van Babel is een maandelijkse serie binnen de Architectenweb Podcast. Hierin praat architect Daan Roggeveen (MORE Architecture) met ontwerpers, ontwikkelaars en andere experts die allemaal hun eigen perspectief hebben op hoogbouw. Doel is het antwoord vinden op de vraag: hoe maak je nu een echt goed hoog gebouw? De gast deze maand is Ellen van Bueren, hoogleraar Urban Development Management aan de Faculteit Bouwkunde van de TU Delft.Ellen vertelt over de brede oriëntatie van haar leerstoel aan de TU Delft, waarin processen van sturing en besluitvorming centraal staan. We praten over het proces van gebiedsontwikkeling en over de rol van nieuwe ‘ingrediënten’, zoals water en energie, bij stedelijke ontwikkelingen. En we praten over de ‘chef-koks’ die bij gebiedsontwikkeling in de spreekwoordelijke keukens staan. We bespreken de woningbouwopgave in Nederland en in hoeverre hoogbouw daar de oplossing voor is. We praten over ‘net-niet hoogbouw’ in middelgrote steden, en over het belang van openbare ruimte. En we hebben het over het openbaar vervoer als drager voor gebiedsontwikkeling en verdichting. Over de termijn waarop we steden plannen, en waarom er in Nederland wordt gepland op zo’n korte termijn. We hebben het over de Nederlandse kruideniersmentaliteit en de lange termijn waarop in landen als Spanje en Denemarken wordt geïnvesteerd in openbaar vervoer. En we hebben het over living labs: de stad als laboratorium voor onderzoek en experiment. Kunnen we op die manier ook naar hoogbouw kijken…? Luisteren dus!De podcast wordt mede mogelijk gemaakt door Stichting Hoogbouw. Idee & Presentatie: Daan Roggeveen (MORE Architecture)Productie & Techniek: Lieven HeeremansMuziek: Job RoggeveenReacties: [email protected] Het beeld​ bij de podcast toont het project LEAD in Leiden, ontworpen door Powerhouse Company en DELVA Landscape Architecture & Urbanism. Het beeld zelf is gemaakt door Beauty and the Bit.

  --------  

  53:18

  --------

  53:18
• Gesprek met Ma Yansong over ontwerpen die emotie oproepen

  Bij de opening van Fenix heeft architect Ma Yansong van MAD staan kijken hoe er op de ontworpen ruimtes gereageerd werd. Dat observeren doet hij graag. Hij zag mensen in tranen en mensen elkaar kussen. Iedereen ervaart het museum en de spiralende dubbele trap die eruit omhoog rijst op zijn eigen manier, constateert hij.Het verhaal gaat dat Ma Yansong bij het eerste bezoek aan de Fenix loods met Wim Pijbes van Stichting Droom en Daad zo stil was dat Wim zich afvroeg of hij er wel iets mee kon. Maar aan het eind van het bezoek constateerde Ma dat het allemaal om beweging ging en maakte daarna een schets van een spiralende route die uit de loods omhoog zou komen.Die schets vatte zijn emotie bij die plek en het toekomstige museum samen. Hij vond het vervolgens heel belangrijk om die schets zo nauwgezet mogelijk te vertalen in een gebouwde realiteit. In de podcast benoemt hij dat als hij die schets op een ander moment had gemaakt, die er waarschijnlijk anders uit had gezien. Maar het gaat in zijn optiek niet om het bereiken van perfectie, maar om de menselijkheid die uit de schets naar voren komt. Dat de route geen geoptimaliseerde spiraal is, maar juist een onregelmatige vorm heeft. Dat hij niet op kolommen rust, maar voor je gevoel zweeft. Dat hij door het dak heenbreekt en daar richting de kade uitkraagt. Bij de gerealiseerde spiralende trap hoopt hij dat mensen ervaren wat hij er destijds ook bij gevoeld heeft.Met gekromde lijnen en een wat abstractere materialisering hoopt Ma in zijn werk emotie op te roepen bij mensen die er een bezoek aan brengen of het gebruiken. Bouwkundige details en installaties wil hij zoveel mogelijk onzichtbaar maken, zodat de aandacht uitgaat naar de ruimtes, en hoe het licht daar op of in valt. Voor mensen om het op hun eigen manier te kunnen ervaren, moet de ruimte enerzijds abstract genoeg zijn en anderzijds ook specifiek genoeg zijn – daarin zoekt hij steeds een balans.In de podcast geeft hij aan dat hij in zijn werk ervoor waakt gebouwen te perfect of te mooi te maken. Dat kan gebouwen namelijk ook afstandelijk maken. Juist in de imperfectie zit het menselijke, vindt hij. Daaraan gekoppeld zit de wens om gebouwen te maken die echt voor iedereen zijn, voor alle lagen van de bevolking, dus niet alleen voor een elite. Daarom is hij ook zo enthousiast over Fenix en het naastgelegen Danshuis, waar hij momenteel nog aan werkt; beide instellingen richten zich op iedereen in de stad.Het gesprek komt via het werk van Antoni Gaudi en de hutongs waarin hij opgroeide uit bij de woningbouwopgave in China. Het gaat er in een samenleving om dat we omgaan met mensen die anders tegen dingen aankijken, vindt hij. Waar die onderlinge dialoog in de hutongs sterk aanwezig was, is het wonen in een woontoren erg individueel. Daarbij worden woongebieden in China vaak ook nog omheind, zodat je alleen nog gelijkgestemden tegenkomt. In de tentoonstelling in het Nieuwe Instituut wordt een groot sociale woningbouwproject getoond dat MAD in Beijing heeft ontworpen. Bovenop een laag met voorzieningen, die zich openen naar de straat, is een gemeenschappelijke, verhoogde daktuin gerealiseerd voor de bewoners, maar waar anderen ook kunnen komen. Andere woongebieden zouden zich op een vergelijkbare manier kunnen openen, stelt hij voor.De bij de podcast gebruikte foto's van Fenix zijn gemaakt door architectuurfotograaf Iwan Baan.Deze podcast wordt mede mogelijk gemaakt door AGC. Halverwege de podcast vertelt Anton Peters van AGC over hun low-carbon glas dat maar liefst 45% minder CO2-uitstoot heeft dan traditioneel glas.

  --------  

  1:10:51

  --------

  1:10:51
• Toren van Babel – Gesprek met Paul de Ruiter over innovatieve en duurzame hoogbouw

  Toren van Babel is een maandelijkse serie binnen de Architectenweb Podcast. Hierin praat architect Daan Roggeveen (MORE Architecture) met ontwerpers, ontwikkelaars en andere experts die allemaal hun eigen perspectief hebben op hoogbouw. Doel is het antwoord vinden op de vraag: hoe maak je nu een echt goed hoog gebouw? De gast deze maand is architect Paul de Ruiter, oprichter en naamgever van Paul de Ruiter Architects.Paul de Ruiter is een koploper als het gaat om het ontwerpen van duurzame gebouwen in Nederland. Dertig jaar geleden al deed hij onderzoek naar energiepositieve gebouwen. In de podcast praten we over zijn fascinatie voor energieproducerende gebouwen en hoe dat in 1994 leidde tot de start van zijn bureau. We praten over hoe duurzaamheid door de tijd heen terrein heeft gewonnen in het vakgebied. Daarbij vertelt Paul over visionaire opdrachtgevers, over de lange horizon die beleggers in het oog moeten houden als het over duurzaamheid gaat, en over de rol die ESG-normeringen momenteel spelen.We hebben het ook over prefabricage in hoogbouw. De Waldorp Four in Den Haag is een project dat Paul de Ruiter Architects in 2014 won. Het plan, dat zich op een complexe locatie langs het spoor bevindt, was alleen mogelijk door verregaande prefabricage. Inmiddels is het project het grootste en hoogste prefab-unitbouwproject van Nederland. Zijn prefab units hiermee de silver bullet van de woningbouwopgave?Ook praten we over de transformatie van kantoorgebouw Coolsingel 93 naar een Paris Proof-kantoor. Wat is een Paris Proof-gebouw nou eigenlijk? En wat heeft Paul gedaan om dit monumentale kantoorgebouw in hartje Rotterdam toekomstbestendig te maken? Luisteren dus!  Toren van Babel wordt mede mogelijk gemaakt door Stichting Hoogbouw.Idee & Presentatie: Daan Roggeveen (MORE Architecture)Productie & Techniek: Lieven HeeremansMuziek: Job RoggeveenReacties: [email protected]

  --------  

  50:33

  --------

  50:33
• Gesprek met Pi de Bruijn over zijn ontwerpen voor de Tweede Kamer toen en nu

  Architect Pi de Bruijn van de Architekten Cie. ontwierp in de jaren ‘80 en ‘90 de uitbreiding van de Tweede Kamer en is, na een korte onderbreking, nu ook weer betrokken bij de renovatie van de door hem ontworpen bouwdelen. Een gesprek over het ontwerpproces toen en nu, over zijn vriendschap met Rem Koolhaas, zijn band met de Tweede Kamer, en de nieuwe publieksentree die hij met zijn team heeft ontworpen.Rijksbouwmeester Wim Quist benaderde in 1981 vijf architecten om in een traject van een jaar een ontwerp voor de Tweede Kamer uit te werken. Een van de benaderde architecten was Pi de Bruijn, die toen nog maar één gebouw had gerealiseerd; een buurtcentrum in Amsterdam-Oost. Hoe kwam hij, toen 39 jaar oud, op dat lijstje terecht?In de podcast vertelt hij dat hij het niet zeker weet, maar dat hij denkt dat de Rijksbouwmeester bij hem een sensibiliteit voor de omgang met bestaande gebouwen had gezien, een wil om een werkelijk participatief traject te doorlopen, en dat het hielp dat hij al een stevig bureau achter zich had. Een paar jaar eerder was hij partner geworden bij het bureau van Frans van Gool en Arnold Oyevaar.Zelf had Pi na zijn afstuderen een periode voor de gemeente Londen gewerkt, waar hij al de veranderende houding ten aanzien van het modernisme had ervaren, met de daaropvolgende herwaardering van de voormoderne architectuur. Daarna had hij een periode bij de gemeente Amsterdam gewerkt, om vervolgens vanuit een jarenlange participatie het buurtcentrum in Amsterdam-Oost te ontwerpen. Het ontwerp daarvan werd volgens Pi door Wim Quist gewaardeerd.Zo kwam Pi dus op de shortlist van de Tweede Kamer en gedurende het jaar dat de verschillende architecten in nauwe samenwerking met de Kamer hun plannen uitwerkten, merkte hij ook al snel dat dat participatieve traject hem lag. Waar zijn tegenstrevers uiteindelijk uitstel moesten vragen voor het inleveren van hun plannen, kon hij zijn plannen wel op tijd indienen. Hij werd geselecteerd en kon er met de Tweede Kamer aan verder werken.In de podcast vertelt hij hoe het ontwerpproces vervolgens verder liep; waarom het gebouw van de Raad van State aan het Plein uiteindelijk toch gesloopt moest worden, hoe de als publieke passage ontworpen ruimte kort voor de opening toch besloten werd, hoe het café onderin de toren voor Nieuwspoort politiek de nek om werd gedraaid en welke symboliek er in het ontwerp voor de Tweede Kamer verwerkt zit.Na de voltooiing van het Tweede Kamercomplex in de jaren ‘90 bleef Pi met zijn bureau erbij betrokken. Iedere keer dat er iets aangepast moest worden, werd hij gebeld. Hij vond het dan ook onbegrijpelijk dat OMA in 2017 gevraagd werd om de renovatie van de door hem ontworpen gebouwdelen te ontwerpen. Als het gaat om een technische renovatie, waarom vraag je dan een architect die bekendstaat om zijn conceptuele ontwerpen?, vraagt hij zich in de podcast hardop af.Wat op de achtergrond een rol speelde was dat het eigendom van het Tweede Kamercomplex rond 2015 overgedragen was van de Tweede Kamer zelf naar het Rijksvastgoedbedrijf. Terwijl de Tweede Kamer in de jaren ‘80 en ‘90 zijn opdrachtgever was geweest, was de Tweede Kamer nu niet eens betrokken geweest bij de architectenselectie, stelt Pi. De Tweede Kamer waardeerde het complex zoals het was en wilde dat Pi de renovatie zou ontwerpen. In 2019 is hij tot zijn grote opluchting alsnog gevraagd om de renovatie te ontwerpen voor de door hem ontworpen bouwdelen.De luchtfoto bij de podcast is gemaakt door Aerofoto. Deze podcast wordt mede mogelijk gemaakt door AGC. Halverwege de podcast vertelt Anton Peters van AGC over het gelakte glas dat zij kunnen leveren voor dichte delen van gevels. Bij een glanzende laklaag heet dit Lacobel, bij een matte laklaag heet dit Matelac

  --------  

  1:17:55

  --------

  1:17:55

Meer Kunst podcasts

Trending Kunst -podcasts

Over Architectenweb Podcast