Adieu God

Ondanks het misbruik in zijn jeugd en ondanks dat de katholieke kerk veel conservatiever is dan hijzelf, is Frans Timmermans verknocht aan de kerk. In gesprek met Tijs van den Brink vertelt hij bijzonder openhartig hoe dat komt. Door een religieuze ervaring, die hij beschouwt als een wonder en als een van de belangrijkste gebeurtenissen in zijn leven, is hij ervan overtuigd geraakt dat God bestaat. Het gebeurde, toen zijn vrouw een hersenbloeding kreeg als gevolg van de geboorte van hun jongste dochter. Haar situatie was ernstig en Frans vroeg God om hulp.

Journalist en presentator Mieke van der Weij noemt zichzelf liever geen agnost of atheïst, maar ze beschrijft zichzelf als iemand die gereformeerd is opgevoed. Het geloof van haar jeugd liet ze achter zich, toen ze op het gymnasium in aanraking kwam met andersdenkenden en ze hoorde over andere religies. Ze ging het geloof niet verketteren, maar wel relativeren. Desondanks boden Bijbelteksten houvast, toen haar vader overleed. En het zingen van psalmen roept nog altijd grote emoties op, maar hoe dat precies komt vindt ze moeilijk te benoemen.

Als puber bouwde politicus en huisarts Rob Oudkerk een grote afkeer op tegen alles dat met synagoges, rabbijnen en geloof te maken had. Zijn ouders konden na de holocaust niet meer in een God geloven en voor Rob ging die deur ook dicht, nadat hij tijdens zijn Bar Mitswa niet over zijn opa mocht vertellen, vanwege diens verleden als voorzitter van de Joodse Raad. Desondanks hield hij altijd warme gevoelens voor de Joodse tradities en rituelen. En recent is zijn weerstand tegen religie en alles dat daarmee te maken heeft gebroken. Inmiddels gelooft hij zelfs niet meer in toeval. (De zoon van Rob, die in de aflevering wordt genoemd, heeft aangegeven niet op de hoogte te zijn geweest van dit interview en dat hij en zijn verloofde liever zelf het nieuws van hun verwachting hadden gedeeld.)

Na het overlijden van zijn vrouw Roos is Ernst Daniël Smid jarenlang boos geweest op God. De zanger en presentator hield God verantwoordelijk voor de gruwelijke lijdensweg die zijn vrouw moest ondergaan. De laatste jaren kreeg Smid zelf ook te maken met ziekte. Hij lijdt aan de ziekte van Parkinson en ook dat ervaart hij als een straf van God. Tegelijkertijd is hij dankbaar voor de mooie dingen in zijn leven. Hij hoopt dat hij in zijn laatste levensfase het geloof terugvindt en dat zijn fouten hem worden vergeven.