Ik had geen idee wie hij was... EP235
Het begon allemaal met hém ❤️ Geen idee wie hij is? Dat maakt het eigenlijk alleen maar interessant. Er zijn foto’s die je maakt… en er zijn foto’s die jou maken.Dit is er één uit die tweede categorie — een stil, klein reliek uit mijn archief.Jaren geleden, een lunch waar ik niets achter zocht. Ik had er eigenlijk niet eens over nagedacht dat zoiets kon gebeuren. Gewoon een snapshot tijdens mijn stage bij het Latin American Film Festival.Ik wist niet eens precies wie er tegenover me zat. Ik voelde alleen dat ik op een plek was waar ik technisch gezien eigenlijk niet helemaal thuis hoorde (ik was tenslotte maar een stagiare Marketing & Communicatie), en waar ik toch absoluut móést zijn. De gasten, de genodigden... Acteurs, regisseurs, producers, storytellers. Ik zat tussen een zeg maar... hooggeëerd publiek. Maar ik was meegevraagd want, "Debby spreekt Spaans". En pas deze week, toen ik deze foto wéér zag, viel het kwartje pas over wat dit moment zachtjes in beweging had gezet. Nu ik erop terugkijk, zat ik daar precies op mijn plek.Iets wat ik toen onmogelijk had kunnen zien, maar dat later mijn hele leven zou bepalen.Zelfs het bestaan van mijn dochter. En dat besef kwam op een manier die ik niet had zien aankomen.Aangewakkerd door een film die ik keek hier in de bios in Spanje, samen met mijn vader, die je hier naast Ernesto Alterio ziet. De man die het cirkeltje rond maakt, omdat híj de reden is dat mijn taalbrein zo vreemd en prachtig in elkaar zit.Door een opmerking die iemand deze week tegen mij zei over mijn Spaans. Door een fractie van een seconde waarin ze horen dat mijn Spaans anders klinkt dan dat van de gemiddelde guiri. Eerlijk is eerlijk, het is mijn manier van denken. Ik merk die kleine patronen op die Spanjaarden gebruiken wanneer ze praten. Ik "connect the dots" die niemand ziet (zoals die kleine tussengeluidjes, de fijne kneepjes van je uitspraak en je zinsmelodie, je intentionele en niet zo intentionele micropauzes en stopwoordjes) en neem die manier van kijken mee in al mijn Spaanse programma’s, zodat mis alumnos dingen ineens wel voelen als een tweede huid of horen waar ze eerst klonken alsof ze een generale repetitie deden, een auditie om Spaans te mogen sprekenOver hoe Spaans portalen opent waarvan je het bestaan niet wist, alsof je Alice in Wonderland bent. Over hoe één ontmoeting je hele zijnswijze ineens verschuift zonder dat je het merkt omdat je Nederland ineens door een Spaanse bril ziet. En dan sta je daar zomaar, in je eigen musical op de Amsterdamse straten met een ietwat beschonken Ernesto "mil campanas suenan en mi corazón" te zingen.Over hoe je soms pas achteraf begrijpt waar je eigenlijk altijd al hoorde te zijn. Ik weet nog niet helemaal hoe ik dit moet benoemen. Maar ik weet wél dat het groter is dan “Spaans leren”.Het raakt aan de versie van jezelf die tevoorschijn komt zodra je voelt dat jij dezelfde rechten hebt in het Spaans nu jij daar woont. Jij wilt ook je partner vertellen hoe je je echt voelt, wilt zeggen tegen je ex die je gehost heeft dat hij moet "go fuck yourself" en je woede tot volle uiting brengen als een of andere hijo de puta je grenzen niet respecteert. Daarom voelt het soms alsof je in een parallel leven stapt. Goed, genoeg gemijmerd. Ik vertel er meer over in de aflevering, luisteren maar y presta atención.👉 Laat een review achter op Spotify als dit soort episodes je raken, zo kunnen meer mensen de show vinden.👉 Als je van dit soort expressieve lagen houdt: mijn minicursus Expresiones con ALMA ligt voor je klaar.👉 En op Substack schrijf ik regelmatig over de diepere magie van Spaans.📢 Heb je iets aan deze aflevering gehad? Laat een review achter of deel ‘m met iemand die ook Spaans leert! 🌍✨➡️ Volg me voor meer tips: @spaansmetdebby¡Hasta la próxima! 🎙🔥