Vorming voor elke dag podcast | Gratis online luisteren

Beschikbare afleveringen

5 van 677

Ds. Van Dijk over een jonge evangelist uit de zendingskerk (1)
‘In het jaar 1929 ontmoette ik hem voor het eerst. Het was bij een bezoek aan de toen nog kleine Christengemeente te Pangala'. Hij stond daar als jong hulponderwijzer voor een grote klas met kinderen te vertellen van de Heere Jezus, Die het brood vermenigvuldigde voor een hongerige schare, toen ik zijn klas binnenkwam. Op een zeer eenvoudige wijze, maar pakkend voor de kinderen, vertelde hij van de vermenigvuldiging van de broden. De Heere Jezus kent de honger van ons mensen en wil die honger stillen ( maar niet minder is Hij het brood van het leven voor allen die hongeren naar de vergeving der zonden. De eenvoudige Toradja taal, die ik nog maar net aan leerde gebruiken, sprak mij aan. 's Avonds vertelde hij mij, dat hij afkomstig was uit Nonongan en van de grote moeite die hij had gehad om onderwijzer te worden, omdat zijn ouders en familieleden niets van Christus en van de Bijbel wilden weten. Thuis zijnde mocht hij nooit spreken over de Heere Jezus en toch kon hij, sinds hij de Heere Jezus had leren kennen, niet laten van Hem te vertellen. Bij mijn latere bezoeken aan deze plaats ging mijn aandacht steeds weer naar hem uit. Ruim een jaar later, toen besloten was dat dezendingeen evangelistencursus zou beginnen, vroeg ik hem of hij idee had naar deze cursus te komen. Ik deelde hem mee, dat het onze bedoeling was op deze cursus jonge mannen toe te laten, die de onderwijzerscursus doorlopen hadden en lust en liefde hadden om het Evangelie niet alleen aan kinderen maar ook aan volwassenen te vertellen. Al naar mate ik verder sprak over deze cursus begon zijn gezicht meer te betrekken. Tenslotte zei hij: „U hebt in mij een verkeerde gezocht, ik ben veel te jong, heb te weinig ervaring en ben ongeschikt voor het werk van evangelist." Hij noemde mij een heel lijstje namen van mensen die veel geschikter waren dan hij. Toen na een half jaar de cursus begon besloot hij het te proberen. Met een bezwaard hart kwam hij naar de cursus denkend na enige maanden zullen zij mij wel weer terugsturen naar de school. Maar eenmaal op de cursus zijnde bleek al spoedig welk een grote interesse hij bezat om meer van Gods Woord te weten te komen. Altijd had hij vragen om het Woord beter te leren verstaan. Hij was begaafd met een helder verstand, maar had ook een heilbegerig hart van de Heere ontvangen. Als één van de beste leerlingen slaagde hij bij het eindexamen en werd aangesteld als evangelist. Hij bezat de gave om gemakkelijk met mensen om te gaan en het was hem een behoefte tot anderen te spreken van het Woord van God. Wat kon hij er bij de mensen op aandringen naar dat Woord te luisteren en aan de nodigende stem van de Heere gehoor te geven.’
--------
4:36
--------
4:36
Deze aarde is van U
Deze aarde is van U - Hervormde bundel 1938
--------
2:15
--------
2:15
Ds. W.L. Tukker: Afwachten of verwachten
Geen lijdelijkheid‘Lijdelijkheid kan een boer niet gebruiken. Als het ploegtijd is, hij moet ploegen, vóór naast vóór, heel zijn akker over, al zijn velden over. In het oosten moet een boer dan onderwijl het land van stenen zuiveren. Volgt na de ploegtijd een wat lichter werk, namelijk de egtijd, om het omgeploegde land te effenen! En dan volgt de zaaitijd, waarin de boer, met moeizame stappen gaande, het zaad zaait, al gaande en huilend. En dan kan de landman er niets meer aan doen! Het kostelijk zaad is hij kwijt. Dat ligt in de akker. VerwachtenEn nu mag hij de vrucht verwachten, kostelijke vrucht. Dat is ook geen lijdelijk afwachten, maar lijdzaam, dat is geduldig, eerbiedig afwachten. Dat is het overgeven aan Hem, van Wie de groei en de vruchtbaarheid moet komen. Vèrwachten, dat is wat anders dan afwachten. Verwachten is veel meer dan afwachten. Afwachten is wachten of er ook nog wat van komt. Daar zit het noodlot achter. Maar verwachten, dat is verwachten, dat er wel degelijk wat komt. Afwachten kijkt alleen maar naar de aarde; verwachten kijkt naar boven, naar de Vader van de lichten, van Wie alle goede gave en alle volmaakte gift afdaalt. Het verwachten verwacht niet dan kostelijke vrucht. VruchtHoe kostelijk is de vrucht voor een christen. Daar kleeft zweet aan dat zaad, het zweet uit Genesis 3. Daar kleeft bloed aan dat zaad, het bloed van de Borg. Dat is wat anders dan het bloedgeld van de arme, waaraan de hardheid van de rijken kleeft. De kostelijke vrucht is zo het van God gezegend zaad. Welnu, daar mag een christen op wachten, lankmoedig, wetend dat hij met de ijver der christenen er alles aan gedaan heeft, wetende dat nu nochtans alles aan de zegen van boven gelegen is.’
--------
3:28
--------
3:28
Gideon vraagt om een teken (preek)
Preek over Richteren 6: 33-40.
--------
44:03
--------
44:03
Afbreken met woorden is makkelijker dan opbouwen
‘Wie een strakke eigen norm heeft, waar de werkelijkheid aan wordt afgemeten, ziet veel afwijkingen. Dan is de kerkenraad een dankbaar onderwerp om bij de koffie wat pijlen op af te schieten. Zeker wanneer je dit vanuit je jeugd gewend bent. Een kerkenraad vergadert achter gesloten deuren en heeft in de regel te maken met een brede gemeente. Daarbij wil men handelen naar wat de Heere vraagt in Zijn Woord en heeft men tegelijkertijd te maken met allerhande ontwikkelingen waar men besluiten in dient te nemen. Je mag ervanuit gaan dat de kerkenraad dit coram Deo, voor het aangezicht van God doet. Dit neemt niet weg dat een kerkenraad in een bepaalde eenzijdigheid, groef of tunnel kan geraken. Althans, naar de waarneming van een individueel gemeentelid. De meest eenvoudige en aanbevelenswaardige manier om die beeldvorming te doorbreken, is door het gesprek aan te gaan met betrokkenen. Praat er eens over met je wijkouderling, of met een broeder die je in de wandelgangen tegenkomt. Vaak word je dan gewaar dat tenminste de helft van je overwegingen een eigen invulling vormen en concludeer je tegelijkertijd dat het op sommige punten wat complexer ligt dan gedacht. Kortom, ergens iets van vinden is altijd makkelijker dan vanuit een verantwoordelijkheid te moeten handelen. De meest destructieve manier om met het ervaren ongemak om te gaan, is door je negatieve gedachten uit te strooien over je gezin. Wat dit betreft vertoont je man op een bepaalde manier onvolwassen gedrag. Zijn kinderen zijn niet het adres van deze opinies, maar de kerkenraad zelf. Laat hij met hen het gesprek zoeken. Wie zijn kinderen wil afdrijven van de kerk, moet voortdurend afgeven op de kerk. Je kunt volgens mij het gedrag van je man niet onweersproken laten. Ga met hem het gesprek aan over het feit dat je dit bezeert en dat je je zorgen maakt over de gevolgen hiervan bij je kinderen. Zij zitten namelijk ook geremd onder de Woordverkondiging, vanwege de kritische gedachten van thuis. Ze leren leven met het filter van het oordeel van hun vader, dat niet helpt om onvoorwaardelijk te luisteren. Wil je man op dit punt niet veranderen? Laat dan tenminste helder klinken wat jou wél aansprak in de preek en steun positief die dingen waar je achter kunt staan in de gemeente. Niet vanuit een tweespalt, maar eenvoudigweg door in liefde te spreken over dat wat je aan het hart gaat. Laat de mensen rusten en spreek goed van de Heere.’
--------
4:05
--------
4:05