Powered by RND
Luister naar De PodVIS in de app
Luister naar De PodVIS in de app
(2.067)(250 021)
Favorieten opslaan
Wekker
Slaaptimer

De PodVIS

Podcast De PodVIS
VIStrainingen
PodVIS is de podcast van VIS. VIS is recht door zee, ambitieus, leergierig en zichzelf. Wij geven trainingen en begeleiden teams. Bij ons le...

Beschikbare afleveringen

5 van 10
  • #10 met Sergio van der Pluijm: MGV en OGW op de werkvloer
    De verschillen Het verschil tussen motiverende gespreksvoering, oplossingsgericht werken en ACT gaat, heel platgeslagen, over het verschil tussen willen, kunnen en durven. Bij motiverende gespreksvoering (MGV) werk je met de ambivalentie van mensen: aan de ene kant willen ze iets wel en aan de andere kant willen ze iets niet. Je gaat verandertaal creëren. Als gespreksleider ben je hierin niet sturend. We weten dat mensen grote behoefte hebben aan autonomie en het nemen van autonome beslissingen. Om aan duurzame gedragsverandering te werken, zullen we daarom rekening moeten houden met die autonomie om intrinsieke motivatie te kunnen aanwakkeren. We zullen moeten respecteren hoe snel, op welke manier en in welke richting iemand verandert. Oplossingsgericht werken (OGW) focust zich meer op het zien van mogelijkheden en dit houdt rekening met het grotere systeem waarin mensen zich begeven. Hier bouw je met de ander aan een stip op de horizon. Je bent minder bezig met het uitzoeken van die ambivalentie en meer bezig met het omschrijven van een gezamenlijk doel op een zintuigelijk rijke manier. ACT gaat over het uitzoeken waar je goed in bent, wat je wil in het leven en op basis van de waarden die daar uit voortploegen ga je opnieuw vormgeven aan je leven om meer waardevolle betekenissen geven aan je bestaan. Motiverende gespreksvoering / Oplossingsgericht werken & een lerende organisatie Hoe verhoudt motiverende gespreksvoering zich tot het creëren van een lerende organisatie waarbij veel eigenaarschap en autonomie over het eigen ontwikkelproces bij de medewerker wordt gelegd? Sergio vraagt zich af of motiverende gespreksvoering als methodiek het meest passend is. Wel zegt hij dat de basishouding van grote waarde kan zijn. Sergio zou voor op de werkvloer de voorkeur geven aan het implementeren van oplossingsbericht werken omdat er in het werk meer sprake is van de ‘hoe-vragen’ zijn, die gaan dus meer over kunnen dan over willen. Oplossingsgericht aansturen Oplossinggericht aansturen is goed toepasbaar op de werkvloer. Dit gaat over heel helder zijn in wat je van iemand verwacht maar iemand wel de autonomie en vrijheid kunnen geven over de manier waarop die daar komt. De gesprekstechnieken uit OGW passen hier goed in. Link met de Learning Leap Sergio met Phyleen maken de link met motiverende gespreksvoering en de Learning Leap, waarbij iemand zelf beslist wat zijn of haar leer doel is. Maar wat doe je dan met medewerkers die niet willen ontwikkelen of geen leer doe willen formuleren als het kader van je organisatie wel is dat iedereen dat doet? Sergio vraagt zich af of er niet veel meer mensen zijn die niet per se iets tegen ontwikkelen hebben, maar die het gewoon anders noemen zoals spelen of experimenteren. Misschien moeten we daarvoor wel andere taal gebruiken. En wat doen we met de uitgebluste medewerker die niet wil ontwikkelen? Sergio denkt dat ook deze mensen niet per sé niet meer willen ontwikkelen, ze willen alleen het niet moeten. Hij haalt de uitspraak van Remco Claasen aan, over dat mensen wel willen veranderen maar ze willen niet veranderd worden. Wat áltijd mogelijk is en veel te weinig gebeurt: een betekenisvol gesprek met iemand voeren. Voor welke werkgever wil je door het vuur? MGV geeft je de taal en de tools om zo’n leidinggevende te zijn. Om iemand het gevoel te geven dat er naar hem / haar geluisterd wordt, iemand serieus wordt genomen, etc. Gaat wel samen met de investering tijd. Volgens Sergio is er geen luistertechniek zo geavanceerd als reflectief luisteren uit MGV. Een vraag stuurt het gesprek in een bepaalde richting. Een reflectie verdiept op het onderwerp. Hier zit ook de link met eigenaarschap. Mensen leren om op hun eigen thema’s te verdiepen en af te pellen. Ook uit OGW kennen we een techniek die eigenaarschap helpt vergroten: het probleem intern maken. Sergio en Phyleen bespreken casuïstiek, geven voorbeelden van vragen en reflecties en analyseren hoe dit anders is dan hoe veel gesprekken gewoonlijk gaan. Hoe kies je welke methodiek je toepastOmdat de meeste mensen best gemotiveerd zijn (en je dus minder hoeft te werken met ambivalentie en het willen) en omdat mensen in het werk onderdeel zijn van een groter systeem, raadt Sergio aan vooral oplossingsgericht werken te leren voor op de werkvloer. Uit de MGV is het wel mooi als je het reflectief luisteren kan toepassen en ambivalentie een beetje snapt. Een klein stapje Wat kun je als leidinggevende doen? Vind je manier om bekend te worden met de methodiek en ga vooral veel experimenteren! Sergio geeft de luisteraar ook nog concrete tips, waaronder: als iemand klaagt, in plaats van daarop door te vragen, vraag eens ‘en wat zou je daarvoor in de plaats willen?’ Meer weten of echt leren hoe je dit doet? Luister de podcast van Sergio: Coachen 3.0 Of kijk op www.bewezeneffect.nl
    --------  
    46:29
  • # 9 Stress & burn-out
    In deze podcast praten Phyleen en Jolanda over coaching bij stress & burn-out. Verleden en toekomst Jolanda praat met coachees over de toekomst, maar weet dat ze om duurzame stappen richting toekomst te zetten, ook naar het verleden zal moeten kijken. Cliënten hebben vaak iets diepers op te lossen om om te gaan met symptomen in het hier en nu. ‘Vroeger bestond een burn-out niet’ We maken het onderscheid in functionele stress, disfunctionele stress, overspannenheid en daarna hebben we het ‘pas’ over burn-out. Hoe komt het dat veel millennials claimen een burn-out te hebben? En waarom roepen zestigers dat dit vroeger niet bestond? Jolanda vertelt dat burn-out zich in verschillende levensfases kan openbaren, dat er vroeger anders over gesproken werd en dat millennials te maken hebben met een andere tijdsgeest: veel ballen in de lucht en een hoge lat. Én, zo ziet zij ook, worden er daarnaast ook snelle claims van burn-out gedaan, zonder echte diagnose. De aanleiding Jolanda haalt het boek van Peter Suijker aan, die praat over een muur die jarenlang is opgebouwd en vaak in één keer in elkaar valt. Iemand wordt dan overspoeld. Vaak is een ingrijpende gebeurtenis de aanleiding of de druppel, maar zit daar al jarenlang een ineffectief patroon achter. Signalen Als de draaglast teveel wordt voor de draagkracht, slaat dat snel op in het lichaam. Eerste signalen zijn daarom vaak: lichamelijke klachten, vergeetachtigheid, vermoeidheid, geen tijd meer nemen voor hobby’s, altijd bereikbaar willen zijn, etc. Deze signalen zijn zowel van overspannenheid als van burn-out, maar bij het eerste heb je nog de veerkracht om daar zelf nog iets mee te doen. Voor iemand zorgen ‘Zorg goed voor jezelf’ is bij iemand met bovengenoemde klachten een heel ingewikkelde opmerking, want iemand weet vaak niet hoe, of kan het niet zelf. Hoe kun je zorgen dat er voor de ander geen ontkomen aan is, dat er nu voor jou wordt gezorgd? En welke vraag kun je aan je eigen vrienden stellen, waar je je zorgen om maakt? Weer de werkvloer op Wat is een gezonde re-integratie? Als er weer interesse is in de buitenwereld, is het volgens Jolanda belangrijk om met de leidinggevende afgebakende klussen/taken af te spreken. Zo zorg je dat iemand het gevoel heeft bijgedragen te hebben, maar wel taken kan afronden voor-ie weer naar huis gaat. ‘Ontspannen’ Weinig mensen beseffen zich wat effectief en ineffectief ‘ontspannen’ is. Lukt het om te ontspannen en tegelijkertijd te voelen of je lijf er wel of geen baat bij heeft? Naar buiten, een boek lezen, mediteren, zijn allemaal manieren die bij kunnen dragen aan gezonde ontspanning ten opzichte van alleen bankhangen en televisie kijken. Nog een laatste advies van Jolanda: ‘Vertraag. En ga vanuit dat punt weer verder.’ Wil je graag in gesprek met Jolanda om te onderzoeken wat zij voor je kan betekenen? Mail haar op [email protected].
    --------  
    42:00
  • #8 Psychologische (on)veiligheid
    Onze gast is Ernst Dekker. Hij houdt zich in zijn werk bezig met veiligheid, inclusie en leiderschap. Phyleen interviewt Ernst en Tica over hun werk in het herstellen van psychologische veiligheid.Psychologische veiligheid en onveiligheid Waar gaat het dan precies over? Ernst noemt het werk van Amy Edmondson en definieert dit als een omgeving waarin je je mening durft te poneren, zonder dat je bang bent dat het consequenties heeft voor je positie, functioneren of carrière. Het gevaar van het trekken van de psychologische onveiligheid kaart “Het meest onveilige dat je kunt doen is roepen dat het hier onveilig is”, zo schreef Tica eerder al eens. De kaart wordt getrokken, vanaf dan ben je schuldig totdat bewezen wordt dat je onschuldig bent. Noemen dat het onveilig is, is abstract. Dat betekent dat er makkelijk met die term gegooid kan worden, maar er zit vaak een complexe wereld achter die (nog) niet is uitgezocht terwijl er al wel veel mensen bij worden betrokken. Herstelwerk Het herstellen van psychologische veiligheid is een veelzijdig proces. Dat gaat niet alleen over kijken naar ‘daders’ en ‘slachtoffers’ maar zeker ook over het betrekken van omstanders. Zij hebben vaak ook een hoop leed geleden en vormen een belangrijke rol in het herstelproces. Voor Ernst en Tica is het zeer waardevol om deze processen samen te begeleiden. Dat vraagt als eerste dat het tussen de begeleiders extreem veilig is. Daarnaast, is het bij jezelf schoon? Als er eigen thema’s worden aangeraakt, die bij jou resoneren en je in het systeem meeneemt. Het begeleiden vraagt ook om echte rolzuiverheid en vertrouwen op je onderbuikgevoel. Toestemming om het samen niet te weten Samen met de opdrachtgever onderzoeken Ernst en Tica wat er aan de hand is en wat er dan nodig is. Samen opereren ze in de ‘tussentijd’, in de luwte. Een opdrachtgever zal de begeleiding vertrouwen en professionele ruimte moeten geven en begeleiders zullen de moed moeten hebben om hun observaties en onderbuikgevoel terug te geven. ‘Dé waarheid bestaat niet’ Men heeft te leren om naar elkaars waarheid te luisteren, zo zeggen Ernst en Tica. Dat gaat over de bereidheid om naar de waarheid van de ander te luisteren en de bereidheid om je eigen waarheid te spreken. Iedereen heeft iets verloren en dus heeft iedereen te rouwen. Als dat niet een plek krijgt, zal het altijd terugkomen het systeem in. Zonder een schuldige aan te wijzen en met het begrip dat iedereen een bijdrage in zijn of haar waarheid heeft. Tot men het kan aanvaarden en weer naar de toekomst kan kijken. Meer Ernst? www.ernstdekker.nlMeer VIS? www.vistrainingen.nl 
    --------  
    30:19
  • #7 Vitaliteit
    In deze podcast praten Tica en Phyleen over vitaliteit. Wiens verantwoordelijkheid is het om de vitaliteit van medewerkers te waarborgen en wat kan je als organisatie doen? ‘Straks, als het weer overzichtelijk is…’ We horen veel dat mensen weer open staan om te leren, of weer voor zichzelf gaan zorgen, als ‘het weer wat rustiger’ is. Maar gaat dat ooit gebeuren? En is dat de juiste volgorde? Wiens verantwoordelijkheid is het? Wie draagt de verantwoordelijkheid voor vitale medewerkers? Moet de medewerker dit zelf doen, of heeft de leidinggevende hierin een taak? Hoewel een medewerker zelf verantwoordelijk is voor zijn/haar eigen leefstijl, heeft een organisatie wel een taak om iets te doen met signalen van niet-vitale medewerkers. Als organisatie kun je wel stimuleren dat mensen vitaal zijn. Als je niet meer vitaal kunt zijn Als mensen onder hoge druk werken en veel stress ervaren, is het brein niet in staat om helder aan te geven waar het behoefte aan heeft om weer vitaler te worden. Soms kun je die verantwoordelijkheid dus zelf niet dragen. Organisaties kunnen dan helpen door goede doorverwijzingen te doen, om te begrenzen voor iemand – hoewel dit ook een tricky balans is. Vooral belangrijk: als je iets signaleert, ga het gesprek aan met iemand! Wat is de norm: begrenzen of jezelf de takke werken? Als je als organisatie kunt inbedden in de formele systemen en structuren dat mensen zelf aan de bel trekken als ze zich verminderd vitaal voelen, stimuleer je dus dat medewerkers zelf die verantwoordelijkheid oppakken. De vraag is ook wel gedrag je stimuleert: welke mensen krijgen applaus in jouw organisatie, de medewerkers die begrenzen of de medewerkers die net iets te hard werken? Voorbeeldgedrag, als altijd, draagt ook bij aan het creëren van een norm. Zijn de leidinggevenden een voorbeeld als het gaat om zelfzorg, of werken ze zich drie slagen in de rondte en gaan ze als laatste naar huis? Ongezonde ventielen Hoe gaan mensen om met de stress van het werk? Zijn dat gezonde of ongezonde ventielen? Hoe kunnen mensen ontladen en hoe kan een organisatie hieraan bijdragen? Eerst rust in de tent We weten dat ons brein niet in staat is bepaalde functies uit te voeren als de stress te hoog is. Ga dan dus ook niet aan mensen waar het slecht mee gaat, allerlei moeilijke vragen stellen. Zelfs ‘wat heb je nodig’ kan dan een ingewikkelde vraag zijn. Dus wat doe je dan..? Interventies Wat helpt nou in het algemeen om vitaliteit te waarborgen? Denk aan minder vergaderen! En natuurlijk onze Rebootcamp… ;-)
    --------  
    29:06
  • #6 Over de Lerende Organisatie, het waarom en vooral het hoe
    In deze podcast bespreken Tica en Phyleen het concept dat door Peter Senge in 1990 de wereld in heeft gebracht: de lerende organisatie. Aan de hand van zijn 5 leerdisciplines en een aantal door hem gedefinieerde ‘leerstoornissen’, bespreken we wat wij tegenkomen in het begeleiden van organisaties die graag ‘lerend’ willen worden. Waarom wil je een lerende organisatie worden? Volgens Tica en Phyleen is het een basisvoorwaarde om vooruit te komen. Om mee te kunnen bewegen met de veranderingen die er continu zijn in de wereld van nu. Veel discussie over het waarom is er eigenlijk niet. Maar dan: hoe wordt je het, een lerende organisatie? Leervoorwaarden Peter Senge definieert 5 leerdisciplines. Tica en Phyleen gebruiken graag het woord ‘voorwaarden’: 1. Meesterschap: gaat over naar jezelf kunnen kijken. Geen tijd voor? Het hoort bij je werk! Meesterschap als onderdeel van de lerende organisaite gaat over het bewust worden van je eigen gedrag en het effect ervan. 2. Mentale modellen: door welke bril kijk je naar de wereld? Welke parallelle processen zijn er te herkennen tussen je primaire proces en gedrag en cultuur op de werkvloer? Omdat je als organisatie altijd maken hebt met een context en je omgeving, passen standaard modellen van een lerende organisatie niet. De uitspraak ‘fouten maken mag’ is daarom ook niet zo op iedere organisatie van toepassing. En noem je het ‘fouten maken’ of ‘experimenteren’? Op welke vlakken kan dat wel en op welke eigenlijk niet? 3. Gemeenschappelijke visie: dit zorgt voor de energie om met leren aan de slag te gaan. Het zou mooi zijn als iedereen mag bijdragen om hier invulling aan te geven en te vertalen naar gedrag. 4. Teamleren: gaat over elkaar helpen. Werk en inhoud krijgt vaak voorrang op leren, maar wanneer of waar kan het dan wel? Leren hoeft niet in je thuisteam, dat kan ook met een leerteam. Het zou wel mooi zijn als leren onderdeel kan worden van het plan of de visie van je thuisteam! 5. Systeemdenken: wat is het systeem dat gedrag in stand houdt? Wat zijn de patronen in deze organisatie? Dat onderzoeken kan leren bevorderen. Dat gaat over lange termijn denken. Als bureau dragen we bij aan dit onderdeel van de lerende organisatie door patronen terug te geven aan organisaties. Dat vraagt soms om dapper te zijn! Leerstoornissen Wat belemmert een lerende organisatie juist? Welke systeemfouten zijn er te herkennen? 1. Eerst doen, dan denken: door Peter Senge genoemd ‘de illusie van daadkracht’. Vaak is het een reflex om te gaan rennen, om veel te fixen. De superman die door de gang rent krijgt applaus. Maar er wordt weinig stil gestaan bij wat nou echt de juiste oplossing is. Als je maar blijft fixen, leer je daar niks van. 2. ‘Ik ben mijn beroep’: wie zijn mensen nog zonder hun werk? Ben je bereid om niet alleen naar je functioneren, maar ook naar jezelf als mens te kijken? Je tikt het niet af in een plan Een lerende organisatie word je niet in een training, dat tik je niet af in een plan. Je gaat het aan met veel mensen en processen. Dat gaat niet over komend jaar, maar is een duurzaam verhaal. En dat vraagt veel tijd en geduld… Meer weten of samen met ons bouwen aan je eigen Lerende Organisatie? Je mag ons altijd mailen op [email protected]!
    --------  
    29:37

Meer Onderwijs podcasts

Over De PodVIS

PodVIS is de podcast van VIS. VIS is recht door zee, ambitieus, leergierig en zichzelf. Wij geven trainingen en begeleiden teams. Bij ons leer je naar jezelf kijken en leer je nieuwe vaardigheden. In deze podcast delen we onze blik op organisatiethema's en bespreken we wat wij daar als extern bureau mee kunnen, mogen of vooral vanaf moeten blijven. Meer weten over VIS? Ga naar www.vistrainingen.nl
Podcast website

Luister naar De PodVIS, AI, je nieuwe collega en vele andere podcasts van over de hele wereld met de radio.net-app

Ontvang de gratis radio.net app

  • Zenders en podcasts om te bookmarken
  • Streamen via Wi-Fi of Bluetooth
  • Ondersteunt Carplay & Android Auto
  • Veel andere app-functies
Social
v7.13.0 | © 2007-2025 radio.de GmbH
Generated: 3/28/2025 - 3:35:10 AM