Waar het op neerkomt

In deze aflevering hebben we het over verslaving. Verslaving in relaties, in de brede zin van het woord. Het kan je eigen worsteling zijn, of die van iemand die dichtbij je staat. Verslaving is geen ziekte. En er zijn vele drijfveren: troost, vluchten, dempen, niet hoeven voelen van de pijn van niet gezien zijn, die soms ondraaglijk is. Er is geen verbondenheid, soms behalve met het middel. Wanneer er in een gezin sprake is van verslaving, raken gezinsleden vaak gefixeerd op de persoon met de verslaving. Diegene veranderen, is volgens Sonja een onmogelijke opdracht en heeft juist tot gevolg dat iedereen van zijn eigen grond af is. Welke les heb jij zelf te leren? In de volgende aflevering gaan we verder in op verslaving in de partnerrelatie en co-dependency. Het filmpje dat Roos noemt: Everything you think you know about addiction is wrong | Johann Hari | TED - YouTube

We bespreken in deze aflevering wat het betekent om op je eigen grond te staan. Hoe ziet dit eruit vanaf de start van het leven van een kind, en hoe ontwikkel je als kind frustratietolerantie? Kan een kind ook té goede ouders hebben, met als gevolg moeilijk kunnen omgaan met tegenslag en teleurstelling? Volgens Sonja wel, en ze legt ook heel helder uit waarom. Haar boodschap is: geef je kinderen de kans om gefrustreerd te zijn. We hebben het ook over hoe we elkaar als mensen nodig hebben om te groeien, maar dat dit iets anders is dan altijd afhankelijk zijn van een ander om jou gerust te stellen. De narigheid is dan vaak, dat waar je zo naar op zoek bent, juist een negatieve reactie oproept. Hoe blijf je trouw aan jezelf? Door anderen jou niet te laten definieren. Trouw zijn aan jezelf en op je eigen grond staan, betekent niet dat jij altijd de waarheid in pacht hebt. Je doet niet alles goed, maar je bent wel altijd oké. In relaties of gezinnen komen we soms in situaties terecht waarin de boodschap gezegd wordt: door jou voel ik mij nu zo. En soms is dat ook aan de hand. Maar het is nodig om de beweging naar jezelf te maken, wat is jouw pijnpunt, wat raakt jou? Voor jezelf zijn, betekent niet dat je tegen de ander bent. Vóór jezelf, laat ook de ander vrij.

Welkom bij seizoen 5! Een aflevering over hechtingsboodschappen, autonomie en op je eigen grond staan. Hoe kom je daar? Over onze behoefte ons veilig en geborgen te voelen, naast de behoefte om op eigen benen te staan en de wereld in te trekken. We praten over boodschappen van vroeger die we een leven lang met ons mee dragen. En waardoor we zomaar kunnen gaan denken dat dat is wie we horen te zijn. Hoe kom je dichterbij wie je werkelijk bent? Sonja noemt dit ‘op je eigen grond staan’. Waarbij het belang van de puberteit enorm groot is. Om werkelijk op eigen grond te kunnen staan, moeten we na de fysieke ook de emotionele navelstreng met onze ouders doorknippen, of wanneer deze juist is afgerukt, deze nog netjes afhechten. Wat niet betekent dat de onverbrekelijke band van de loyaliteit naar onze ouders niet meer bestaat. Want die blijft altijd. Veel luisterplezier!

De laatste aflevering van dit seizoen alweer! Maar in september zijn wij vol enthousiasme bij jullie terug met nieuwe thema's. Stuur ons een berichtje als je een idee hebt voor een onderwerp: [email protected] Deze aflevering gaat over parentificatie. Parentificatie ontstaat wanneer ouders op een kindplek terecht komen, en kinderen de ouderplek gaan innemen. De boodschap van ouders aan kinderen is: jullie moeten voor ons zorgen, jullie zijn verantwoordelijk voor ons welzijn. Het gevolg is dat kinderen een gat opvullen dat ouders laten vallen, ten koste van hun eigen welzijn. Kinderen leren onvoldoende stilstaan bij wat zij zelf nodig hebben, en leren daar niet om vragen. In deze aflevering bespreken we hoe je het appèl van je ouders kunt begrenzen, zonder de verbinding te verliezen: - Ga eerst de verbinding met jezelf aan, waar sta jij en wat wil jij? - Neem zelf een duidelijke en eerlijke positie in in plaats van hen te begrenzen - Vertel ze wat jij nodig hebt van hen, in plaats van andersom Waar het op neerkomt: Behandel je ouders niet als onmondige kinderen, maar als volwassen personen die hun eigen boontjes kunnen doppen. Voldoen aan de eisen van je ouders is niet hetzelfde als respect betonen. Uitzondering: Ouders die oud en behoeftig zijn. Dan draaien de rollen zich om. Boekentip: Els van Steyn - De Fontein Tot in september! P.S. leuk weetje: Roos heeft een nieuwe website: www.hierennutherapie.nl